- Het valt niet goed meer vast te stellen of er sprake was van één of meerdere cultusobjecten. In de eerste plaats was er een beeld van Bernardus van Clairvaux bij het aan hem gewijde altaar. Op datzelfde altaar stond een mirakelkruis. De kerk telde verder nog enkele vereerde Mariabeelden.

Bernardus
- Volgens de kroniek van Aduard, die in zijn oorspronkelijke versie in 1485 werd voltooid en vervolgens werd voortgezet, bevond zich in de abdij een beeld van Bernardus van Clairvaux bij een aan hem gewijd altaar. Het beeld zou op wonderbaarlijke wijze hebben gezweet, toen een krijgsoverste van hertog Albrecht van Saksen, Nittert Fox, in 1498 ten tijde van de strooptochten voorafgaande aan het Saksische bewind de abdij aanviel. De schrijver van (dit deel van) de kroniek zegt dit gehoord te hebben van betrouwbare zegslieden, die het zelf hadden gezien en bovendien het beeld hadden schoongemaakt.
- Een rechtsboek uit de tweede helft van de 15e eeuw vormt de enige bron waarin sprake is van een periode van vrede wanneer ‘de gemenen lude to gader komen omme gnade ende omme aflaet to Sunte Bernt toe Adwert [...]'; hieruit is niet duidelijk of St. Bernardus als patroon of eenvoudigweg de abdij zelf het doel van ‘bedevaarten' vormde. De Aduarder kroniek, de enige andere bron die ons over bijzondere vereringen informeert, geeft geen indicatie over het feit of de verering ook buiten de abdij aantrekkingskracht uitoefende.
- Het is de vraag of Aduard beschouwd mag worden als een bedevaartplaats van betekenis en mocht dat toch het geval zijn geweest, dan is niet goed uit te maken welk cultusobject aantrekkingskracht op de buitenwereld heeft uitgeoefend. Het klooster kende namelijk nog en bijzonder kruis en enkele Mariabeelden.

Mirakelkruis en Maria
- Uit dezelfde Aduarder kroniek is bekend dat op het altaar van St. Bernardus reeds door abt Eylardus (1305-1329) een kruis was opgericht waarvoor zich ‘tot op heden’ (omstreeks 1485) veel mirakelen voltrokken. Het lijkt derhalve het St. Bernardusaltaar te zijn dat bijzondere verering genoot. Meer gegevens zijn erover niet bekend.
- In de literatuur wordt sedert Kronenburg (1905) op basis van de kroniek ook gewezen op een niet onaanzienlijke Mariadevotie en worden daarbij verschillende Mariabeelden genoemd. Volgens de kroniek van Aduard plachten de aanzienlijkste kloosterlingen aan de voet van een Mariabeeld in het portaal van de kerk begraven te worden. Een ander Mariabeeld hing sedert het abbatiaat van Herman van Vreden (1500-1504) middenin het priesterkoor; daarvóór was een lamp met drie waskaarsen opgesteld. Voorts was Maria vereeuwigd op een altaarstuk aan de noordzijde van de kerk en vóór het noorderportaal bij de sacristie in de naar haar vernoemde kapel met koperen altaar, heropgericht door abt Elbertus van Rees (1506-1522) en ten tijde van abt Johannes Reekamp (1528-1549) kleurig beschilderd. Hoewel de abdij aan St. Bernardus was toegewijd, droeg het kloosterzegel de beeltenis van Maria. De bestendige, maar omstreeks 1500 klaarblijkelijk geïntensiveerde Mariaverering is vrij courant in kloosters van de cisterciënzerorde en lijkt daarom alleen van intern-kloosterlijke aard te zijn geweest.
- Het is onwaarschijnlijk dat een van deze Mariabeelden identiek is met het zandstenen beeld dat omstreeks 1830 in Aduard in een sloot werd gevonden en ten laatste sedert 1891 eigendom is van de r.k. parochie van Wehe-Den Hoorn, bekend als Mater dolorosa of Droeve Moeder van Aduard. Dit beeld moet namelijk deel hebben uitgemaakt van een Calvariegroep. Het wordt een Kleefs-Gelderse herkomst toegeschreven en zou van omstreeks 1500 dateren. Over de geschiedenis van het beeld is hoegenaamd niets bekend. Mogelijk stamt uit de abdij ook het 15de-eeuwse houten Mariabeeld (Maria met Kind op maansikkel), nu in de r.k. kerk te Zuidhorn (Gr). In Utrecht (Museum Het Catharijneconvent, collectie Aartsbisschoppelijk Museum inv.nr. 2061) bevindt zich een witlinnen geborduurd Mariadoekje uit 1541, waarschijnlijk afkomstig uit de abtskamer van Johannes Reekamp. Verondersteld wordt dat dit een aandenken is aan de voltooiïng van de beschildering van Mariakapel en altaarstuk.

- 1 Zandstenen beeld Mater dolorosa (deel van Calvariegroep), Kleefs-Gelders ca. 1500, in de r.k. St. Bonifatiusparochie te Wehe-Den Hoorn; 2houten Mariabeeld (Maria met Kind op maansikkel), 15e-eeuws, in de r.k. kerk van Zuidhorn; 3 witlinnen geborduurd Mariadoekje, 1541, Utrecht, Museum Catharijneconvent, collectie Aartsbisschoppelijk Museum inv.nr. 2061).