- Toen Arnold Janssen in Oostenrijk het bericht van het overlijden van Helena Stollenwerk ontving, zond hij als eerste reactie een telegram terug met de tekst: 'Zuster Maria eren als stichteres'. Het was de eerste aanzet voor een devotie tot Helena Stollenwerk.
- Tot in de jaren vijftig werden stukjes stof van het roze habijt van Helena Stollenwerk verspreid. Sindsdien wordt binnen de congregatie grote betekenis gehecht aan het wekken van interesse voor haar levensproject en gedachtengoed. 
- In 1948 besloot het (vierde) generaal kapittel van de missiezusters de zaligverklaring van de stichteres na te streven. In 1952 werd het informatief diocesaan proces afgerond. Het proces werd in Rome voortgezet. Op 14 mei 1991 werd het decreet van de heldhaftigheid van de deugden afgekondigd. Het wonder dat op voorspraak van Helena Stollenwerk gebeurd was - een voorwaarde voor de zaligverklaring - was de genezing van de Japanse muzieklerares Ikuko Terumichi (1926-), die sinds 1940 aan de ziekte van Crohn leed. Tijdens haar verblijf in het H. Geestziekenhuis in Kanawaza, waar de missiezusters een novene tot de stichteres hielden, genas zij op medisch onverklaarbare wijze. Toen daardoor de zaligverklaring niets meer in de weg stond, ging het gerucht dat deze in Steijl zou plaatsvinden, ook omdat de paus voor de zaligverklaring van Damiaan de Veuster naar België zou komen. De zaligverklaring vond echter in Rome plaats, op 7 mei 1995. Op 16 april van datzelfde jaar vond een herdenkingsdienst plaats in de parochiekerk in Steijl en op 14 mei in de kloosterkerk een viering, waaraan zusters uit verschillende continenten deelnamen. Met het oog op de zaligverklaring werden de stoffelijke resten van Helena Stollenwerk destijds overgebracht naar de kloosterkerk. Ook de aanbiddingszusters hebben de relikwieën van Helena Stollenwerk in 1995 naar hun kapel overgebracht. Hun klooster is, aangezien de gemeenschap prijs stelt op handhaving van het slot, in beginsel niet voor buitenstaanders toegankelijk, zelfs niet voor leden van de andere Steijler gemeenschappen.
- De huidige graftombe, in een zijkapel van de H. kloosterkerk, ligt dicht bij de hoofdingang. Bezoekers hebben er vrij toegang. Zij kunnen hun intenties noteren in een gereed liggend boek. Vooral de oudere zusters van het H. Hartklooster beschouwen het als hun taak deze intenties in hun gebeden op te nemen. Sinds enkele jaren plegen groepen die een bijzondere devotie voor Helena Stollenwerk aan de dag leggen, soms de eucharistie te vieren bij haar laatste rustplaats en niet aan het vlakbij gelegen hoofdaltaar. De deelnemers vormen dan met de celebrant een kring rond de tombe. 
- Bijzondere feestdagen rond Helena Stollenwerk zijn 28 november: haar geboortedag, 8 december: stichtingsdag van de congregatie en 3 februari: haar sterfdag. Op haar sterfdag wordt de eucharistie gevierd met voor die gelegenheid samengestelde teksten. 30 december wordt haar aankomst te Steijl tijdens de eucharistieviering gememoreerd.
- Sinds de zaligverklaring is de belangstelling voor Helena Stollenwerk aanzienlijk toegenomen. Binnen de congregatie van de missiezusters is de aandacht gegroeid voor het spirituele profiel van deze stichteres, dat gekenmerkt wordt door een hang naar reflectie en beschouwing. Nieuwe communiteiten in de wereldwijde congregatie zijn in de afgelopen jaren herhaaldelijk naar Helena Stollenwerk genoemd. De priesters van de SVD memoreren tegenwoordig tijdens eucharistievieringen behalve de stichter en de zalige Chinamissionaris Anzer Freinademetz ook Helena Stollenwerk. Binnen de congregatie bestaan diverse liederen over Helena Stollenwerk, welke doorgaans door de zusters geschreven en getoonzet zijn. In deze liederen wordt vaak gerefereerd aan uitspraken van de stichteres. Vrijwel alle publicaties over Helena Stollenwerk zijn van de hand van leden van de Steijler congregaties en steeds sterk sympathiserend.
- Vooral in de laatste decennia onderhouden de zusters relaties met de bevolking van Stollenwerks geboorteplaats Rollesbroich. Bij de exhumatie in 1995 werd aan de parochie aldaar een relikwie (botfragment) afgestaan, welke nu in een reliekhouder is geplaatst in de crypte van de parochiekerk.
- Jaarlijks ontvangen de zusters van het H. Hartklooster duizenden bezoekers, overwegend van minstens middelbare leeftijd. Daarbij gaat het in veel gevallen om toeristen, maar een deel van de bezoekers heeft een uitgesproken religieuze motivatie bij de komst naar Steijl. Zo is in het H. Hartklooster het centrum van de Missionarische Heilig-Geist-Gemeinschaft gevestigd, een met de congregatie verbonden internationale gemeenschap van vooral vrouwelijke leken, die rond 1990 ongeveer 70.000 leden telde. Terwijl de aanhang van deze beweging in Europa vergrijst, oefent ze in Zuid-Amerika nog steeds aantrekkingskracht uit op kerkelijk geëngageerden. Enkele malen per jaar brengen op zondagen de zelateurs en de zelatricen van de tijdschriften die vanwege de SVD worden uitgegeven, vanuit het Missiehuis een bezoek aan het graf van Helena Stollenwerk. Het gaat daarbij om groepen van ongeveer 150 personen. 

Stenmans
- Op deze plaats moet ook melding gemaakt worden van de medestichteres van de congregatie: Hendrina Stenmans (in literatuur ook als 'Stenmanns' geschreven; * 28 mei 1852 te Issum (D) - †20 mei 1903). Zij kwam op 12 februari 1884 naar Steijl, waar zij met onder anderen Helena Stollenwerk aan het werk ging in de huishouding van het Missiehuis. Op 7 december 1889 betrokken zij een voormalig capucijnenkloostertje vlakbij het missiehuis. Sinds 1889 fungeerde Stenmans als overste van de aspiranten. Hendrina Stenmans ontving als kloosternaam Josepha of Josefa en op 8 december 1901 legde zij haar eeuwige geloften af. 
- In 1934, ruim dertig jaar na haar dood, werd haar lichaam in de calvariegroep op het kerkhof bijgezet. Van de schouderdoek van Stenmans zijn in de jaren dertig stukjes stof gesneden, die als relikwieën werden verspreid. In de jaren vijftig brachten de zusters hun stichteres onder de aandacht door ook relikwieën in de vorm van stukjes stof van haar blauwe habijt uit te delen. In 1938 werd op initiatief van de toenmalige provinciale overste van de Missiezusters besloten om gezamenlijk te bidden voor de zaligverklaring van Stenmanns (en Stollenwerk). Het zaligverklaringsproces voor beide zusters werd in 1950 geopend, maar pas na de zaligverklaring van Arnold Janssen in 1975 kregen de stichteressen weer de nodige aandacht. De afsluiting van het proces van Stenmans kwam met de erkenning van het wonder van de genezen onstoken blinde darm op haar voorspraak in juni 2007. Op 29 juni 2008 vond de zaligverklaring plaats in het openluchttheater van Tegelen onder leiding van bisschop Frans Wiertz van Roermond. Haar lichaam werd dat jaar bijgezet in de kloosterkapel, hetgeen haar verering bevorderde. Of er zich ook een bedevaart uit ontwikkeld is nu nog duidelijk.
- In de laatste decennia van de 20e eeuw is het inzicht gegroeid dat de stichteressen in een internationale gemeenschap als de missiezusters, met divergerende opinies, een bindend element vormen en de onderlinge loyaliteit versterken. Op een bijeenkomst van oversten in 1998 trokken de deelnemers dan ook in een 'Wallfahrt zu den Gründern' naar achtereenvolgens de graven van Stenmanns, Stollenwerk en Janssen. Door de huidige missiezusters wordt de geestelijke signatuur van Stenmanns gekenmerkt door eenvoud, goedheid en hartelijkheid uit een diepe verbondenheid met de Heilige Geest. De retraites die sinds 1893 in het H. Hartklooster voor niet-religieuzen worden gehouden, trekken vooral deelnemers uit het Duitse taalgebied. Tijdens hun verblijf brengen zij doorgaans ook een bezoek aan het kerkhof en het Gedenkzimmer.