In de Dom bevonden zich in het H. Kruisaltaar reeds in 1173 relieken van Pancratius (Muller, Het oudste cartularium, 179). In 1393 werd een officiële lijst opgemaakt van relieken, die in bezit waren van Oudmunster `in capsa sancti Pancratii', waaronder zich ook die van Pancratius zelf bevonden, Buchel, Monumenta, 61 (ms in GAU).
In de kerk van Oudmunster werd op S. Pancratiusdag (12 mei) bij het luiden van de vespers de reliekschrijn na in processie door de tuin van de bisschop en over het kapittelkerkhof te zijn rondgedragen naar het hoofdaltaar in de grote crypte overgebracht en daar uitgestald vóór de altaartafel. Bij de tweede verspers na het Lof werden de relieken weer opgeborgen. 's Middags werd een preek voor het volk gehouden (AAU, III (1876) 169-172 (Ordo ornamentorum exponendorum, ca. 1525)).
Zie voor een beschrijving van de viering ook het Necrologium van Oudmunster in AAU, 11 (1883) 43.
Uit het ontbreken van enige vermelding van pelgrims noch in eigentijdse noch in latere bronnen mogen we concluderen, dat hier geen sprake is geweest van bedevaarten.

- Pancratius was afkomstig uit Phrygië. Als jongen kwam hij naar Rome en werd daar door de paus (de verschillende legenden spreken elkaar tegen over welke paus het ging) onderricht in de beginselen van het christelijk geloof en gedoopt. Hij was een van de slachtoffers tijdens de vervolgingen onder keizer Diocletianus. Omdat hij zijn geloof niet wilde verzaken werd Pancratius rond 305 op 14-jarige leeftijd in opdracht van de keizer onthoofd. De plaats van zijn terechtstelling lag in het oude Rome aan de Via Aurelia. Zijn feestdag is 12 mei. In Nederland geldt hij als een van de vier ijsheiligen, net als Mamertus (11 mei), Servatius (13 mei) en Bonifatius van Tarsus (14 mei). 
- Voor de ridders van de late middeleeuwen was Pancratius de patroon van het eens gegeven woord. Pancratius wordt ook wel gerekend tot de veertien noodhelpers. Hij wordt sinds de 13e eeuw afgebeeld met zwaard en palmtak en sinds de 15e eeuw als Romeins soldaat of als ridder. 

Literatuur: P. Ribadineira & P. Rosweyde, Generale legende der heylighen (...), 5e druk (Antwerpen: Verdussen, 1665) p. 543-544; A.A.J. van Rossum, `Kerkelijke plechtigheden in de St Salvatorskerk te Utrecht', AAU, 3 (1876) 109-240; A.A.J. van Rossum, `Reliquiën in de St Salvatorskerk te Utrecht', AAU, 7 (1879) 350; A.A.J. van Rossum, `Necrologium van Oud-Munster (St. Salvator) te Utrecht', AAU, 10 (1882) 270-320, 11 (1883) 1-56; S. Muller, Het oudste cartularium van het Sticht Utrecht. Werken H.G., III,3 ('s-Gravenhage, 1892); P. Séjourné, L'Ordinaire de St. Martin d'Utrecht (Utrecht: Dekker en Van de Vegt, 1919-1921); A.Z. Huisman, Die Verehrung des heiligen Pancratius in West- und Mitteleuropa (Haarlem: Tjeenk Willink, 1939) p. 83-84; H.J. Kok, Proeve van een onderzoek van de patrocinia in het middeleeuwse bisdom Utrecht (Assen: Van Gorcum, 1958) p. 138.  N.B. Tenhaeff, W. Jappe Alberts, Bronnen tot de bouwgeschiedenis van den Dom te Utrecht. Rijks Geschiedkundige Publicatiën, gr.s. 88, 129 en 155 (3 dln; 's-Gravenhage, 1946-1976); E.J. Haslinghuis en C.J.A.C. Peeters, De Dom van Utrecht. De Nederlandse monumenten van geschiedenis en kunst, dl. 2. De provincie Utrecht, eerste stuk, De gemeente Utrecht, tweede aflevering ('s-Gravenhage: Staatsuitgeverij, 1965).
Overige bronnen: KDC BiN-diskw.-dossier Utrecht-Pancratius.