|
De Heilige Rochus, geboren in Montpellier, was een van de belangrijke pestheiligen. Na de dood van zijn ouders, eind 13e eeuw, schonk hij zijn goederen weg en trok als pelgrim naar Rome. In verschillende Italiaanse steden verzorgde hij zieken, vooral pestlijders. Sommige genas hij door het kruisteken over hen te maken. Zelf besmet, trok hij zich terug in de woeste natuur om te sterven, maar hij genas op miraculeuze wijze; dagelijks kwam een hond hem brood brengen. Na vele jaren keerde Rochus terug naar Montpellier, waar hij echter niet herkend werd en als spion gevangen gezet werd. Volgens de Legenda aurea ( een verzameling heiligenlevens en kerkelijke feesten, geordend volgens het kerkelijk jaar. Samensteller was Jacobus de Voragine) werd Rochus enkele dagen voor zijn dood in zijn kerker gewekt door een verblindend licht : een glanzende engel bracht hem de tijding dat hij voortaan de patroon zou zijn van de pestlijders.
In het altaarstuk in de Sint-Martinuskerk in Aalst (Oost-Vlaanderen) geschilderd door Peter Paul Rubens, knielt de Heilige Rochus van Montpellier neer op een stenen platform. De verrezen Christus verschijnt voor hem en wijst naar een engel die een tablet in de handen draagt met daarop de woorden :Eris in peste patronus (Gij zult de patroon zijn van de pestlijders). Rochus is afgebeeld volgens de iconografische traditie: gekleed in pelgrimsuitrusting, met ontbloot bovenbeen, en met een hond aan zijn zijde. In het onderste register van dit schilderij, op matrassen en strobundels, zijn doodzieke pestlijders te zien die hun beschermheilige met smekende gebaren vragen om zijn voorspraak.
|
