Boxmeer, Christus

De douairière Jeanet van Sasse van IJsselt in Boxmeer was traditioneel katholiek en diep verontrust over de moderniseringen in de katholieke kerk en de tegenwerking van de Boxmeerse H. Bloedbedevaart. Op priesterzaterdag 6 maart 1976 zag ze tijdens een gesprek met broeder Carel Thiery o.carm. over deze onderwerpen dat het Heilig Hartbeeld in haar woonkamer weende. Dat gebeurde daarna vaker in het bijzijn van getuigen. De tranen zouden een zilte smaak hebben en ook kwam er soms water uit het hart en van het hoofd. Op 13 mei traden, opnieuw in het bijzijn van broeder Thiery, verstoringen op in het huis (stoelen vielen spontaan om en begonnen te zweven). De douairière en de broeder schreven dit toe aan de duivel en riepen de hulp in van pater Ed Krekelberg s.j., die met gebed de rust liet terugkeren. Op 3 juni gebeurde hetzelfde maar dan heftiger, mevrouw Van Sasse van IJsselt werd bijna gewurgd door haar eigen mantel, broeder Thiery ging driemaal tegen de vlakte toen hij haar te hulp kwam en de kamer veranderde in een ravage. Pater Krekelberg bad onophoudelijk totdat in een soort zucht en een flits, waarbij de gordijnen hoog opwoeien, de duivel verdween. Door berichten in de pers en een radio-uitzending raakten de gebeurtenissen bekend. Het was soms druk bij het huis, er kwamen gelovigen uit de omgeving maar ook uit de rest van Nederland, die het Heilig Hartbeeld wilden zien, baden en de tranen opvingen in zakdoekjes. Gedurende enkele weken vond er een tijdelijke bescheiden bedevaart plaats van enige tientallen personen. De gebeurtenissen riepen ook tegenstemmen op, zo werkten de karmelieten in Boxmeer de verering tegen en nam ook broeder Thiery uiteindelijk afstand van de gebeurtenissen. Op een gegeven moment is het Heilig Hartbeeld verdwenen, maar het tijdstip waarop en de huidige verblijfplaats zijn onbekend.