In 1943 werd het eeuwfeest van het Klooster Maria-Hart te Weert gevierd.- De Orde van den Heiligen Zaligmaker, ook de Orde van de Heilige Birgitta genoemd, kan terugzien op een meer dan vijfhonderdjarige geschiedenis in ons land. Het is het  geschiedverhaal van een Birgittijnse Stichting.

Kloostergemeenschap
- Zusters Birgittinessen Weert .
Abdij Maria Hart in Weert wordt al sinds 1843 bewoond door zusters Birgittinessen. Wij zijn geroepen tot een leven van gebed en apostolische dienstbaarheid. ‘Maria Hart’ is dus een plaats van gebed en toewijding. In liefdevolle overweging van het lijden van Jezus Christus onze Verlosser, geven wij in dankbaarheid gehoor aan de oproep Hem te volgen. Naar het voorbeeld van onze Moeder-Stichteressen, de heilige Birgitta van Zweden en de heilige Maria Elisabeth Hesselblad, delen wij in de opdracht te bidden voor de Kerk en de eenheid van de Christenen; gedragen door Jezus’ gebed: “Dat allen één mogen zijn” (Joh. 17, 22)
In 1965 telde onze communiteit 27 leden, met een abdis als hoofd van het klooster, moeder abdis Maria Juliana Raetsen. Het klooster heeft sindsdien een hele ontwikkeling doorgemaakt. Toen in de loop van de tijd het aantal slotzusters in het Birgittinessenklooster in Weert afnam, werd besloten door abdis Theresia Schreurs om zich te verenigen met de nieuwe tak van de orde die werd gesticht in 1911 door de Heilige Moeder Elisabeth Hesselblad (1870-1957). De nieuwe tak van Orde met het Moederhuis in Rome heeft 55 kloosters over de gehele wereld en telt z’n 700 zusters. In 2006 kwamen jonge zusters vanuit Rome over om de continuïteit aan het Birgittijnse leven in Weert te geven.
- Het bekende monastieke motto ora et labora (bidden en werken) is van toepassing op het leven van de zusters. Voor alle zusters is de eerste taak in het leven de toewijding aan de Heer in het gebed. Twee zusters zijn zogenaamde slotzusters: zij bidden en werken achter de muren van het klooster. Zeven van de zusters hebben naast het gebed de zorg voor de gasten op zich genomen. Het is dan ook vanuit een geest van gebed dat zij zich aan hun dagelijkse taken wijden, en vooral proberen om dit met een liefdevolle gastvrijheid te doen.
Ondanks de rustige leefwijze van de Birgittinessen zijn ze een vast onderdeel in de Weerter samenleving. Nu ook de reductie van de religie in onze omgeving plaatsvindt, worden de ‘zusterkes’ door velen, en vaak in stilte, gevraagd om gebed. Zo blijven anno 2019 de Birgittinessen een waardevol onderdeel voor de Weerter samenleving.
- De band tussen Zweden en het Birgittijnse klooster van Weert is nog steeds in tact. 

Heilige Birgitta van ZwedenBirgitta Birgersdotter werd in 1303 geboren in een adellijke familie in Zweden. Ze is vooral bekend als mystica en stichteres van de Orde van de Allerheiligste Verlosser (O.Ss.S.). Men mag desondanks niet vergeten dat ze het eerste deel van haar leven gelukkig getrouwd was met haar vrome man en acht kinderen grootbracht. Na de dood van haar man trok ze zich terug in het klooster van Alvastra (Zweden) en werd ze begenadigd met mystieke gaven. In 1349 vertrok ze naar Rome ter ere van het Heilig Jaar dat door paus Clemens VI was uitgeroepen, om goedkeuring te krijgen voor haar kloosterregel en de vele heiligdommen van de stad te bezoeken. Op de achtergrond tekenen politieke onrust, verdeeldheid en sociaal verval het verblijf van de heilige Birgitta in Rome. Men denke met name aan de betreurenswaardige ballingschap van de Paus in Avignon. Ze wijdt haar leven aan de redding van de zielen door gebed, boetvaardigheid en door zich toe te leggen op lichamelijk en geestelijke werken van barmhartigheid. Door haar waarschuwingen en vermaningen intervenieert ze in het publieke bestuur en vindt ze gehoor bij regeringsleiders. Na een laatste pelgrimstocht te hebben gemaakt naar het Heilig Land, stierf de Heilige Birgitta te Rome op 23 juli 1373. Haar lichaam werd overgebracht naar Zweden door haar dochter, de heilige Catharina van Zweden. Op 7 oktober 1391 werd Birgitta door paus Bonifatius IX heiligverklaard. Op 23 juli viert de Kerk haar liturgische gedachtenis.

Literatuur: August J.M. Rottier : ' Maria-Hart te Weert ', Het Geschiedverhaal van een Birgittijnsche Stichting. Voorburg, Die Hague, 1943. 
Overige Bronnen: KDC BiN-diskw.- dossier, Weert, Kindje Jezus.