|
Topografie
|
“Sinds jaren had ik een huis in rode baksteen voor de geest met de naam: ‘Tehuis voor thuislozen’. Zo’n huis te kunnen bouwen en dan veel armen te kunnen helpen, dat was mijn levenswens.” (AB p.16)
- Haar vader verstootte haar. Haar bisschoppen ontkenden haar. Haar zoekopdrachten bleven onbeantwoord. Ze moest bijna boven het uithoudingsvermogen van de mens wachten. Armoede, eenzaamheid en ziekte waren haar dagelijkse metgezellen. Maar Anna Maria Tauscher (later in het religieuze leven bekend als Moeder Maria Teresa) was begiftigd met een innerlijke kracht die sterker was dan haar woestijnervaring. Visie en standvastigheid en goddelijke wijsheid brachten haar door een leven vol beproevingen. Elke tegenslag omarmend in de geest van haar geliefde lijdende Heer, was ze uiteindelijk succesvol. Veel vrouwen zouden haar volgen en haar congregatie leeft vandaag in dienst van God en het volk van God, de kerk, waar ze zo veel van hield.
- Het was op het feest van Hemelvaart, 27 mei 1891, dat zl. Maria Teresa mgr Jahnel, hoofd van het kathedraalkapittel in St. Hedwig’s, om toestemming vroeg om een tehuis te openen voor arme verlaten kinderen. Hij gaf graag de toestemming en in juli 1891 bood hij haar een huis aan voor een begin, gelegen aan de Pappelallee in het noorden van Berlijn. Ze accepteerde het aanbod en regelde de kamers die onlangs vrij kwamen voor de kinderen. Op 2 augustus 1891, werden de eerste drie kinderen geaccepteerd, en zoals zl. Maria Teresa ons zelf vertelt: “Dit was het begin van de Sint Jozefhuizen, waaruit dan in het jaar 1898 de Karmel van het goddelijk Hart ontstond” (AB pag. 58).
- Het aantal kinderen bleef toenemen en vanaf 1896 begonnen er jonge vrouwen aan te komen die wilden helpen bij dit werk, maar als religieus. Vanaf dat moment werd het religieuze leven in acht genomen, volgens de regel van de Karmel en de constituties van de heilige Teresa. In 1897 waren veertig vrouwen bij haar werk gekomen en waren er vijf huizen in Berlijn. Maar zl. Maria Teresa had de sint Jozefhuizen (zoals ze ze noemde) niet alleen geopend als instellingen voor maatschappelijk werk. In 1891 had ze in een flits van inspiratie geschreven dat het doel van de stichting de toewijding aan het Goddelijke Hart van Jezus zou zijn voor “verzoening, persoonlijke heiliging en de redding van zielen”. Door de Karmel ontmoet te hebben door de heilige Teresa van Jezus, vond zl. Maria Teresa in het gebed en de ijver van de karmelieten die hun leven offerden als slachtoffers van liefde voor het heil van de zielen en de triomf van de kerk, haar eigen levensprogramma.
- Aangemoedigd door het advies van vrienden, zocht zl. Maria Teresa kerkelijke erkenning voor haar groeiende gemeenschap van zusters. Maar de aartsbisschop van Breslau, kardinaal Kopp, was van mening dat de jonge gemeenschap zich moest verenigen met een van de gevestigde congregaties in zijn bisdom. Echter, zl. Maria Teresa bleef vastberaden in haar overtuiging: “Had de Goddelijke Voorzienigheid mij niet zelf naar de Karmel geleid?” (AB pag.85).
- In 1897, tijdens haar eerste reis naar Rome, ontving ze een uitstekende aanbeveling van kardinaal Parocchi, beschermer van de karmelietenorde. Maar vanwege de gespannen situatie van de kerk in Duitsland wilde kardinaal Kopp nog steeds geen kerkelijke goedkeuring of toestemming geven om het religieuze habijt te dragen. Daarom verliet zl. Maria Teresa Berlijn – de huizen achterlatend onder de hoede van postulanten en de heilige Jozef – om toestemming te krijgen van een bisschop die haar zou toestaan een moederhuis en noviciaat te stichten. Zes jaar lang reisde ze van Beieren naar Nederland, naar Engeland, naar Italië. Tweemaal kreeg ze toestemming om een Moederhuis te bouwen, maar beide keren dwongen de omstandigheden haar het bisdom te verlaten en de noviciaten zonder professie te sluiten. Ten slotte werd in 1904 in Rocca di Papa, Italië, een moederhuis opgericht. Het zou daar 18 jaar blijven totdat het huis in beslag werd genomen tijdens de Tweede Wereldoorlog en het Moederhuis werd overgebracht naar Sittard, Nederland.
- Zl. Maria Teresa reisde door Europa, Canada en de Verenigde Staten en richtte kinderhuizen op, en later huizen voor bejaarden, en bracht haar laatste jaren door met het leiden van haar congregatie vanuit Sittard tot aan haar dood op 20 september 1938. Haar prachtige uitspraak vanaf haar sterfbed: “Alles wat God doet is goed – God altijd prijzen en verheerlijken” was haar laatste wil en testament aan haar zusters.
- De zalige Bernhard Lichtenberg, die zelf in 1943 stierf op weg naar het concentratiekamp in Dachau, schreef ten tijde van haar overlijden: ‘Als je vanuit het huisje op de binnenplaats van het Sint Jozefhuis in de Pappelallee een kijkje neemt naar de 58 kloosters in de Oude en Nieuwe Wereld, gaat er een andere wereld open. Het is een wereld waarin de stichteres en de eerste algemene overste een moeder was van meer dan 1.000 zusters en 10.000 verlaten kinderen. Wat een leven, in de hoogste mate gezegend door God! We rouwen met de Karmel en verheugen ons in de diepste bewondering van deze gezegende Moeder.”
- Na de dood van zl. Maria Teresa, bleef de Karmel van het Goddelijk Hart groeien. Er ontstonden meer stichtingen in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Nederland, Italië, Kroatië, Hongarije, Canada en de Verenigde Staten. In de decennia na haar dood werd meer gebied verrijkt door de gebeden en levens vol offers van haar geestelijke dochters in Nicaragua, Brazilië en Venezuela, en later in Kameroen, IJsland, Nigeria, Rusland en Venezuela.
- Toen in 1989 de Berlijnse muur viel, werden de kloosters die achter het IJzeren Gordijn waren geïsoleerd, waaronder de geboorteplaats van de Karmel van het Goddelijk Hart aan de Pappelallee, opnieuw opengesteld voor de rest van de congregatie. Tijdens de Generale Conferentie van 1991, de 100ste verjaardag van de oprichting van de congregatie, verlieten zevenendertig zusters het Generaal Moederhuis in Sittard in een karavaan van busjes, om het oorspronkelijke huis van de Karmel van het Goddelijk Hart te bezoeken. De zusters schrijven over deze ervaring: “We gingen door de grote ingang en bevonden onszelf op de binnenplaats, direct voor de wieg van onze Carmel D.C.J. Voor degenen onder ons die hier nog nooit waren geweest, was het een zeer indrukwekkend moment ”(Echo Spring 1991).
- Vanaf de eerste kleine stap in 1904 toen de goedkeuring werd gegeven voor een Moederhuis in Rocca di Papa, Italië, tot de eerste ontvangst van het Decretum Laudis in 1910 en de tweede in 1915 tot uiteindelijk in mei 1930 toen de congregatie haar definitieve goedkeuring ontving, is de hand van God aanwezig geweest. Zl. Maria Teresa verwees alleen maar naar de oprichting van deze nieuwe tak van de Karmel als ‘Gods werk’. Ze schrijft: “Het werk, zowel exterieur als interieur, is alleen Gods werk” (AB pag. 80). We bidden dat deze Karmel van het Goddelijk Hart, “Gods werk”, zal blijven bloeien en vele zielen voor het Hart van Christus zal winnen. Haar spirituele dochters verheffen vandaag hun stem in dankbaarheid en zeggen: “Moeder, we danken u! Moeder, we volgen u! “
|
