- Sinds het verschijnen van de tranen op 29 augustus 1953 is de Mariaverering daar onafgebroken doorgegaan. Vooral door de wereldwijde media-aandacht in 1953 voor het 'wonder' heeft de cultus ook een internationale dimensie gekregen, die ook onder katholieken in Nederland postvatte. Een aantal genezingen die bij het beeldje plaatsvonden vergrootte de interesse alleen maar. Een groot artikel in de Katholieke Illustratie met aangrijpende foto's in mei 1954, een verslag van het bezoek van de populaire schrijver Godfried Bomans aan Syracuse en het snel verschijnen van devotionele boeken over deze Madonna van de Tranen, bracht individuele en groepsbedevaarten van Nederlanders naar Syracuse op gang. In 2016 gaf het Katholiek Nieuwsblad opnieuw, enthousiasmerende aandacht aan het heiligdom.
- Wat de kerk en de devotees van het begin of aan bezig heeft gehouden is de vraag waarom, waarom huilde Maria ineens? In tegenstelling tot Lourdes en Fátima waar Maria sprak, huilde ze hier alleen. Wat is de betekenis: om de door van haar zoon, te weinig devotie voor Maria, teveel geloofsafval, teveel zonde, gevaar van het communisme?
- De Nederlandse schrijver-journalist Godfried Bomans tijdelijk wonend in Rome werd gevraagd om er van de gebeurtenissen verslag te doen. Hij was er enige dagen in februari 1954. Hij zou met de vrouw, Antonia Giusto hebben gesproken, maar het interview met aartsbisschop Ettore Baranzini van Syracuse bleek, zo schreef hij later, te zijn gefingeerd. Het gehele tweede stuk over Syracuse is dus waarschijnlijk fictief. Bomans had niks met al die 'afschuwelijke devotie-dingen' en het fanatisme van de devotees. Hij kreeg het er benauwd van. Niettemin achtte hij het onmogelijk dat al die duizenden die de tranen zouden hebben gezien aan zinsbegoocheling onderhevig waren geweest. Volgens Bomans huilde Maria eerder vanwege de maatschappelijke toestanden in Zuid-Italië dan om iets anders. Van Giusto kreeg Bomans als antwoord dat Maria haar 'van binnen' had duidelijk gemaakt dat haar verlamming zou verdwijnen, dat haar zoon op Kerstmis geboren zou worden en dat er een kerk voor Maria gebouwd moest worden. Bomans mag het op Kerst geboren kind zelfs even vasthouden. Haar man raakte nu verwijderd van zijn eerder beleden communisme, zo vertelde hij Bomans.
- Bij het 70-jarig Tranenjubileum in 2023 schreef paus Franciscus een brief waarin hij de tranen nog eens verklaarde als een teken van de 'waarlijke aanwezigheid' van Maria en van haar liefde voor de mensen. Hij refereerde daarbij aan hetgeen zijn voorganger Pius XII in 1954 over het wonder had gezegd: 'of de mensen de mysterieuze taal van de tranen wel zullen begrijpen'. Die vraag beantwoordde Franciscus niet, maar op basis van de nog immer aanzienlijke aantallen pelgrims, is het wel duidelijk dat velen hun vertrouwen en hoop inroepen bij de wonderdoende Madonna van de Tranen.

Literatuur: 'Verloren zielen bloeien open...', in: Katholieke Illustratie 88 (8 mei 1954) p. 871-875; H. Jongen, Waarom weende de Moeder Gods? (Berg en Dal: Montfortaanse Werken, 1954); Carlo Petrone, De Madonna der tranen. Het wonder van Siracuse, 29 aug. - 1 sept. 1953 (Heiloo: Kinheim, 1954); Godfried Bomans, 'Het wonder I en II', in: idem, Wandelingen door Rome (Amsterdam: Elsevier, 1957) p. 148-167; Susanne van der Berk, 'Siracusa: waar Maria huilde', in: Katholiek Nieuwsblad, 6 mei 2016, p. 16; Gé Vaartjes, Vleugelman. Gdfirend Boman 1913-1971 (Amsterdam: Querido, 2025) p. 451-453.
Website: www.madonnadellelacrime.it