- Op 18 september 1987 verscheen Maria in de dagkapel van de Koepelkerk aan Martha Geelen. Boven de verbindingsdeur van de kerk en de dagkapel verscheen toen een geopend raam waardoor Maria de kapel inkeek en de woorden sprak 'Ook hier ben ik in de Koepelkerk van Maastricht'. Enkele jaren later, op 11 oktober 1992, tekende Martha, daarbij 'geleid' door de H. Geest, door middel van punten de verschijning uit 1987. Deze tekening (4 x 5 cm) is inmiddels het 'logo' van de cultus geworden en is in varianten aangebracht in de privékapel, de devotiekapel, de wacht- en de spreekkamer. Deze Mariaverschijning kreeg de titel van 'Maria de H. Maagd' mee. Geelen zag en ziet Maria in haar verschijningen als een jonge vrouw met donker haar en een 'palestijns-joodse fysionomie'. Maria is gekleed in een donkerbruin kleed met sluier. Haar centrale boodschap is samen te vatten onder de volgende trefwoorden: 'biechten, te communie gaan, bidden, vrede en liefde onder elkaar'. Vanaf 1994 is ook de H. Geest, traditioneel weergegeven als duif, een rol gaan spelen in de cultus.
- Als secundair cultusobject vervulde Martha Geelen ofwel 'Moeder Martina', zoals zij zich sedert 1995 noemde, ook een zekere rol. Op een vergelijkbare wijze als Jomanda ⟶ Valkenburg), presenteerde zij zich in opdracht van Maria ('Je bent doorgeefluik') als een middelares tussen Maria en de mensen op aarde. In die zin onderbouwde Geelen ook haar rol als gebedsgenezeres. Daarnaast was zij de stuwende kracht en de bindende figuur van de gebedsgroep.
 

De Zieneres
- Martina Aldegonda Geelen-Tullemans (* Dordrecht, 4 april 1925 - † Maastricht, 26 maart 2006) was het negende kind van een binnenschippersfamilie. De meisjes uit het gezin gingen naar een Belgische kostschool. Op elfjarige leeftijd ging Martha zich bekwamen als coupeuse. Zelf was zij liever in het klooster getreden, maar haar moeder was hiertegen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigde het gezin zich in Maastricht, waar het een café uitbaatte. Zij trouwde op 7 september 1946 en kreeg vijf kinderen. Het jongste kind overleed aan de wiegendood. In 1972 kreeg Martha Geelen een ernstige ziekte, waarvan zij niet herstelde. In april 1978 raakte zij in coma en had zij een 'bijna-dood-ervaring' (vgl. ⟶ De Rips). Zij zag de 'hemel' en wilde die betreden. Een vrouwenstem zei toen tot haar dat ze op aarde nog een opdracht had te volbrengen. Weer bij kennis zette het genezingsproces in. Tussen 1972 en 1978 had Martha Geelen overigens al ervaringen met kaarsen die plots begonnen te branden als fakkels of 'explodeerden', doch zonder noemenswaardige schade aan te richten. Sinds 1987 zijn er (incidentele) contacten geweest met pater Touw uit Vaals, voormalig hulpbisschop A. Castermans en bisschop Fr. Wiertz.
- Vanaf 1979 was Martha Geelen actief als gebedsgenezeres en helderziende en zou zij duizenden ('16.000') personen hebben behandeld. Op advies van pater Touw is zij in 1996 met haar activiteiten als helderziende gestopt. Tot aan haar dood in 2006 werd zij nog vrijwel dagelijks in haar spreekkamer bezocht of gebeld door mensen die haar hulp inriepen in de meest uiteenlopende situaties, variërend van hulp bij eindexamen tot steun bij zware ziekten. Giften werden bestemd voor Martina's grote ideaal: de bouw van een klooster in de tuin van haar huis, waartoe ze van 'boven' een opdracht had gekregen. Martha Geelen gaf haar bezoekers in de regel cassettebandjes met gebeden, rozenkransen en prentjes mee. Het gras in de tuin, geknipt uit het miraculeuze 'grashartje'  werd, gemengd met olijfolie, aangewend als een soort geneeskrachtig relikwie.
- Sinds haar dood is de organisatie van de cultus overgenomen door een viertal ('Het Kwartet') vrouwen dat de Stichting 'Martina's Klooster' nu beheert. Het zijn Thea Defesche-Tullemans, Flora van Stijn-Tullemans (beide zusters van Martina), Lea van Sweevelt uit Tongeren en een zekere Annemarie die door Martina als haar opvolgster is aangewezen. Ondertussen is Moeder Martina verschenen in visioenen aan mevrouw Maréchal, een medium uit Weert. Hierin worden richtlijnen gegeven over hoe het werk van Moeder Martina zou moeten worden voortgezet. Zij zijn in afwachting van de wederkomst van Christus, waarvan de Martina zichzelf als de voorloopster zag.
- De gebedsgroep was in 2007 zo'n 40 personen groot en heet te worden begeleid door pastoor Schafferaard van de Koepelkerk en Luc Beijens uit Reusel. 

Boodschappen en verschijningen
- Sinds Kerstmis 1980 kreeg Martha Geelen boodschappen door van Jezus en Maria, meestal in de Koepelkerk of bij de kerk van ⟶ O.L. Vrouw Sterre der Zee, eveneens in Maastricht. Ook begon het 'automatisch schrift' waarin de boodschappen, liedjes en tekeningen werden opgetekend (vgl. ⟶ Berlicum). Duizenden bladzijden zijn door haar volgeschreven. De veelal zeer eenvoudige boodschappen en liedjes worden ook ingesproken op cassettebandjes en uitgetypt in het periodiek Martina's Klooster. Haar boodschap droeg Martha Geelen ook gedurende tweeënhalf jaar uit via de Maastrichtse kabel-tv. 
- Geelen had diverse wonderbaarlijke en mystieke ervaringen. Tijdens een bezoek aan de bedevaartplaats San Damiano (I) zag Geelen Maria omgeven door engelen; toen zij terugkeerde uit het omstreden Beierse bedevaartoord Heroldsbach - waar in 1949 en navolgende jaren Maria verscheen aan vijf jonge meisjes - kleurde haar zilveren rozenkrans blauw (1983). Maria kuste haar te Dozulé (F) en verscheen aan haar in de Koepelkerk (1985); in Medjugorje mocht Martha Geelen de voeten van Maria kussen (1986). 
- In 1987 kreeg Martha Geelen de opdracht een gebedsgroep op te richten. Op 18 september - Martina had 18 van haar familieleden ter bedevaart naar Heroldsbach gezonden, zelf kon zij niet mee vanwege haar drukke praktijk - verscheen Maria aan haar in de dagkapel van de Koepelkerk en sprak tot haar: 'Ook hier ben ik in de Koepelkerk te Maastricht'. De tekening van deze verschijning werd het beeldmerk van de cultus in en rond de garage van Geelen (zie bij 'Cultusobject'). Na deze verschijning verscheen Maria aan haar in de O.L. Vrouwekerk te Maastricht en bij een filiaal van Albert Heijn. Ook 'zag' Martina Geelen het op tienjarige leeftijd in een geur van heiligheid gestorven Belgische misdienaartje Herman Wijns (1931-1941) als volwassen man en priester in het ziekenhuis en bij de St. Servaaskerk te Maastricht. Diverse 'tekenen' geschiedden, zoals een zilveren kelk die goudkleurig werd, afbeeldingen (o.a. O.L. Vrouw met Jezus) die ontstonden in de was van noveenkaarsen, een stralende hostie, en de verkleuring van een zelfgeboetseerde Christusbuste nadat er een doekje met 'bloed' van het Heroldsbacher kruis in was gelegd.
Geelen heeft verder nog contact gehad met zieneres Sleutjens in ⟶ Berlicum. Ook is in het cultusoord devotioneel drukwerk van andere devoties zoals van Herman Wijns, Marthe Robin (⟶ Thorn) en O.L. Vrouw van Medjugorje verkrijgbaar.

De gebedsgroep
- In 1987 kreeg Martha Geelen te Medjugorje de boodschap van Maria om een gebedsgroep te beginnen. Op 18 juli van dat jaar ging zij met enkele personen van start. De gebedsgroep breidde zich in de loop der jaren uit tot 70 à 80 personen, die wekelijks in de dagkapel van de Koepelkerk bijeenkomen om er te bidden en te zingen. De dagkapel wordt daartoe gehuurd van de parochie. Pastoor H.J.M. Heesters van de Koepelkerk distantieert zich van het gebeuren in de kapel, maar gedoogt het, omdat zijn directe voorganger toestemming had gegeven. De meeste deelnemers zijn via de praktijk van Geelen in de gebedsgroep terecht gekomen. Martha Geelen leest ook altijd de boodschap voor die zij van Maria of Jezus ontvangen heeft. Na afloop van de gebedsdienst wordt in het zaaltje bij de kerk koffie gedronken. Tijdens de koffiebijeenkomst op 20 januari 1994 raakte Martha Geelen in trance en ontving zij een boodschap van de H. Geest met de opdracht om de gebedsbijeenkomst aan te vullen met een genezingsdienst onder meer door handoplegging. Op 25 juli 1995 liet Maria weten dat 40 personen uit de gebedsgroep de gave van genezing door handoplegging zouden ontvangen. Deze groep moest uitgebreid worden tot 72 personen. Veertien dagen na deze boodschap gaf Maria door dat Martha Geelen zich 'Moeder Martina' moest laten noemen, want zij was de moeder van de gebedsgroep geworden. Een Belgische vrouw, Janssen-Hardy uit Moelingen, neemt de tweede positie in. Maria gaf aan Martina door dat zij Martina's opvolgster zou zijn. 
- Na de dood van Geelen is er regelmatig spiritueel contact met haar via een medium, mevr. Maréchal uit Weert. Zij geeft ook de nieuwe boodschappen door. Daarnaast is er sindsdien een 'theologe', Lea van Sweevelt, die de postume boodschappen van Martina interpreteert en naar passages zoekt in de Bijbel die met die nieuwe boodschappen verband houden.
- Op 11 november 1999 was er zoals elke donderdag om 14.00 uur een gebedsbijeenkomst in de dagkapel van de Koepelkerk. Links van het altaar was een driepoot opgesteld met afbeeldingen van Maria de H. Maagd en een Christusbuste. Aan de driepoot was ook een klein tafeltje verbonden met daarop onder meer een ingelijst portret van o.a. Herman Wijns. In een grote glazen vaas werden intentiebriefjes gestopt (achter in de kapel lagen een pen en blanco briefjes gereed). Bij het altaar stonden grote kaarsen met de afbeelding van Maria de H. Maagd. De gebedsbijeenkomst werd vrijwel geheel door Moeder Martina geleid. Zij bad de rozenkrans voor en de gebedsgroep bad na. Het gebed werd onderbroken door het zingen van Latijnse gezangen ('Lauda Jerusalem', 'Veni Creator', 'Benedictus') en van de eenvoudige liedjes die Martina had doorgekregen van Jezus, de H. Geest, God de Vader en Moeder Maria. Bij het vierde tientje raakte Martina gedurende zo'n 15 minuten in trance en gaf een boodschap door van Maria: een oproep tot gebed, boete en biecht. De boodschap werd op band opgenomen. Na de rozenkrans werd de litanie van alle heiligen gebeden en omstreeks 15.00 uur de kruisweg. Na een afsluitend 'Magnificat' en 'Salve Regina' vereerden de bezoekers het portret van Herman Wijns en een reliek, waarna zij knielden voor Martina om zich de handen te laten opleggen.
- De meeste bezoekers van de hechte gebedsgroep, zo'n 50 à 60, bestaat voor ongeveer tweederde uit Belgen, de overige zijn Nederlanders. Na de gebedsbijeenkomst gaan ze naar het parochiezaaltje op de eerste verdieping van de Koepelkerk, boven de dagkapel, om tot ongeveer 17.00 uur koffie te drinken en te praten. De zussen van Martina assisteren. Er zijn videobanden, cassettes, noveenkaarsen, prentjes en exemplaren van het tijdschrift Martina's Klooster te koop. Op het eind van de bijeenkomst neemt Martina het woord en maakt melding van een geheime boodschap die zij ontvangen heeft, maar die zij nog niet bekend mag maken. De leden van de gebedsgroep zijn overtuigd van de krachten die Moeder Martina via Maria of de H. Geest ontvangt en kunnen dan ook verhalen van diverse 'wonderen' die door haar gebed zouden zijn gewrocht.
- Op 14 juni 1999 werd op instigatie van moeder Martina voor de derde achtereenvolgende maal (1997 en 1998) door de gebedsgroep een processie gehouden ter ere van het H. Hart van Jezus. Vanuit de dagkapel trok men met Martina aan het hoofd via de Heerderweg naar de Heerder Dwarsstraat om via de Sint-Gerardusweg, die overgaat in het Gerarduspad, terug te keren naar de Koepelkerk. De processie werd in de tuin van mevrouw Geelen bij het Mariagrotje besloten. Tijdens de processie werd gebeden en gezongen. Er werden afbeeldingen meegevoerd van Maria de H. Maagd, het rode hart met Christusbuste uit de devotiekapel en een portret van paus Johannes Paulus II. De processieroute verschilt van jaar tot jaar en ook de datum wijzigt, maar wordt gehouden op de donderdag nabij het H. Hartfeest (derde vrijdag na Pinksteren). 
- De Katholieke kerk houdt afstand en heeft nimmer op brieven van de gemeenschap geantwoord. Deken Hanneman van Maastricht zou eens mondeling geantwoord hebben 'ik mag niet ja zeggen en ik kan niet nee zeggen', hetgeen als een soort van erkenning als beweging werd opgevat. De pastoor Schafferaard, deed anno 2007 de geestelijke begeleiding van de groep, maar wilde die groep graag tot een Mariale gebedsgroep omvormen, hetgeen de groep weer niet wenste.
- De gebedsgenezingspraktijk van Geelen maakte het moeilijk een duidelijk zicht te krijgen op de omvang van de bedevaartpraxis. Soms komen er groepen, zoals in 1998 toen twee bussen van de 'Vereniging St. Michaël' uit Noord-Brabant, die op weg waren naar Lisieux (F), aan de gebedsdienst in de dagkapel van de Koepelkerk deelnamen.
- Anno 2021 komt de gebedsgroep van wijlen Moeder Martina nog altijd elke donderdagmiddag bijeen in de H. Hart- of Koepelkerk. De leiding van de groep is in handen van devotees uit Genk (B.). 

Martina's Klooster
- Op 28 juli 1989 vroeg Maria, door Martina 'Slevrouwke' genoemd, haar een klooster te stichten onder de naam 'Martina's Klooster'. Het klooster zou naast haar huis in de tuin gebouwd moeten worden en, op verzoek van Maria, bestemd zijn voor de opvang van pelgrims en voor de evangelisatie van de wereld. Het moet een bedevaartoord worden en tevens dienen voor de opvang van naar lichaam en ziel zieke mensen. Het klooster zou in eerste instantie bewoond moeten worden door zeven zusters. Architect T. Palm uit Verviers (B), die eerder bouwde in Banneux en Medjugorje, heeft presentatietekeningen vervaardigd. De gemeente Maastricht heeft tot dusverre echter nog geen bouwvergunning verleend. Martina bleef tot aan haar dood geld en goederen inzamelen voor dit klooster.