Walburgis, of Walburga, Walpurgis, zoals ze ook wel genoemd wordt, stamt uit een aanzienlijke Angelsaksische familie, waarvan veel leden zich hebben ingezet om de Lage Landen en Duitsland te kerstenen. Ze was de dochter van Richard en Wuna. Deze Wuna was een zuster van Bonifacius, apostel van Duitsland, die in Dokkum vermoord is. Haar 2 broers, Willibald en Wunibald hebben ook in Duitsland gewerkt.
Walburgis is rond 710 geboren in Sussex in Engeland. Ze kreeg haar opvoeding in het klooster van Wimborn bij Bournemouth. Na verloop van tijd werd de gelofte afgelegd volgens de regel van Benedictus. Samen met 2 familieleden - Lioba en Thecla - begaf Walburgis zich naar Duitsland waar ze zich wijdden aan de opvoeding en het onderricht van de dochters van Duitse edelen die naar het klooster Tauberbischofsheim  -waar Lioba abdis van was - stroomden en daar de sluier aannamen. 
Walburgis werd door haar broer Willibald benoemd tot abdis van het vrouwenklooster van Heidenheim. Het mannenklooster van Heidenheim stond onder leiding van hun broer Wunibald. Na diens dood in 761 werd Walburgis abdis van het hele klooster. Onder haar leiding groeide Heidenheim uit tot een centrum van geestelijk leven. Walburgis werd geroemd als abdis en lerares. Ze had ook de gave om zieken te genezen. 
 Na een rijk leven, waarin ze veel voor anderen betekend heeft, stierf ze op 25 februari 779. Bisschop Otgar liet in 871 het gebeente van Walburgis overbrengen naar Eichstatt, de zetel van de bisschop. De kerk van het Heilige Kruis, waar haar gebeente werd bijgezet, kreeg nu Sint Walburgis als naam.

Aan het eind van de 10 eeuw groef men het gebeente in Eichstatt weer op; het leek alsof het met dauw bedekt was. In oktober 1042 werden de beenderen in een kleine sarcofaag opnieuw bijgezet in de crypte van de kerk. Sindsdien druppelt ieder jaar van oktober tot 25 februari, de sterfdag van Walburgis, een heldere vloeistof uit de bodem van de stenen kist. Deze vloeistof, Sint Walburgisolie genoemd, wordt in schalen opgevangen en gebruikt ter genezing van zieken, zoals Walburgis zelf al tijdens haar leven deed.

In verschillende steden in Nederland, België, Duitsland en Noord-Frankrijk bestaan kerken die aan Walburgis gewijd zijn. In Nederland zijn of waren er kerken in Groningen, Zutphen, Tiel en Arnhem. Die in Groningen bestaat niet meer en die in Tiel is afgebroken. Hoewel ze nooit een voet in onze streken heeft gezet, werd ze hier vereerd en werden kerken naar haar genoemd.

 De feestdagen rond Sint Walburgis zijn 25 februari, haar sterfdag, en 1 mei, Walpurgisnacht. Dit laatste was oorspronkelijk een Germaans feest. Na de kerstening werd het een  christelijk feest met Sint Walburgis als patrones, om het eind van de winter te vieren.

niet bekend